18 stycznia 2018 r. zapadł wyrok w sprawie skarg kasacyjnych od prawomocnego Wyroku Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu z dnia 28 października 2016 r., sygn. I ACa 282/16. Skargi złożyli poprzedni użytkownik wieczysty gruntu przy Basztowej 4 oraz właściciel gruntu Gmina Miejska Złotoryja.
Wynik kasacji
Skarga kasacyjna powoda została oddalona, natomiast skarga pozwanej gminy, złożona przez radcę prawnego mec. Barbarę Szynkowską, w całości uwzględniona.
Z Biura Obsługi Interesanta Sądu Najwyższego uzyskaliśmy informację o treści wyroku V CSK 242/17:
„I. oddala skargę kasacyjną powodów;
II. a) uchyla zaskarżony wyrok w pkt 1 a ( jeden „a”), pkt 1 b (jeden „b”) w zakresie, w jakim uwzględniono powództwa, a także w pkt 2 (drugim);
b) uchyla zaskarżony wyrok w pkt 1c (jeden „c”), 1 d (jeden „d”), 1 f (jeden „f”), pkt 3 (trzecim) i 4 (czwartym);
III. sprawę w zakresie, w jakim zaskarżony wyrok został uchylony przekazuje Sądowi Apelacyjnemu we Wrocławiu do ponownego rozpoznania oraz orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.”
Co to oznacza?
Tym samym Sąd Najwyższy uchylił wyrok Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu w części:
- zapłacenia za pawilon kwoty 110 008 zł (w pierwszej instancji – 217 742 zł) wraz z z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 01.02.2011 roku, w części jakiej uwzględniono powództwo,
- zapłacenia za wyodrębniony lokal kwoty 60 460 zł (w pierwszej instancji – 124 373 zł) wraz z z ustawowymi odsetkami liczonymi od dnia 01.02.2011 roku, w części w jakiej uwzględniono powództwo,
- oddalenia apelacji w pozostałym zakresie
- zasądzenia kosztów postępowania
- zasądzenia kosztów przeprowadzenia dowodów przez biegłego.
Oznacza to, że zgodnie z zasadą reformationis in peius, Gmina Miejska Złotoryja nie zapłaci już więcej, ponad to co wypłaciła, a ma jeszcze szanse odzyskać pieniądze wypłacone powodowi. W wyroku Sądu Apelacyjnego udało się Miastu obniżyć zasądzoną kwotę o prawie połowę. Pojawiały się jednak głosy, że miasto niepotrzebnie traci pieniądze na apelacje i kasacje, ale jak widać okazały się one bardzo korzystne.
Uzasadnienie niedługo będzie dostępne
Uzasadnienie nie zostało jeszcze udostępnione. Za ok. miesiąc powinno być dostępne w bazie orzeczeń na stronie Sądu Najwyższego lub na wniosek w Biurze Obsługi Interesanta.
Jak to było?
Sprawa pawilonu i działki przy Basztowej 4 ciągnie się od połowy 2009 roku. Miasto utrzymywało, że pawilon, zgodnie z umową użytkowania wieczystego, miał zostać wyburzony do połowy 2006 roku a w jego miejscu miała powstać trzykondygnacyjna kamienica pasująca stylem do sąsiadującej zabudowy. Wobec braku wyburzenia pawilonu i rozpoczęcia budowy gmina w maju 2009 roku wniosła pozew o rozwiązanie umowy użytkowania wieczystego.
Jak można sprawdzić w księdze wieczystej 15 grudnia 2009 r. zawarta została (gmina nie była jej stroną) umowa ustanowienia samodzielnego lokalu użytkowego i umowa sprzedaży. Gmina utrzymywała, że ta umowa była nieważna.
Jeszcze przed wyborami samorządowymi powód wygrał z Miastem i do rozwiązania umowy użytkowania wieczystego nie doszło. W okresie kampanii wyborczej odbył się nawet hapenning, w którym przedsiębiorca informował mieszkańców, że „sprawiedliwość zwyciężyła” i miasto przegrało. Można o tym przeczytać tu.
Ostatecznie umowa użytkowania wieczystego została rozwiązana 22 grudnia 2010 r. (dwa tygodnie po drugiej turze wyborów samorządowych) przez Sąd Okręgowy w Legnicy (wyrok II Ca 558/10).
Od tego czasu przed sądami toczyły się sprawy o należności za pozostawiony na działce budynek (pawilon).